دوبیتی ١٣١
بمن بنــگــر |
ندارد رنگ بــوبی تـوبهـاران فـتاده نقـش تـوبـرلا له زاران |
|
بهـارروی تـوچـون لا لـه زاران توای سـرخ لبت چون رنگ لاله |
بـهــارآمــد |
همه دشـت ودمـن گشته گلستان چـوآمد عیدنـوروزرفت زمستان |
|
بـهـارآمـد که گـل آیــد ببـوستان دی وبهمـن بـرفـت با ماه اسفند |
گـفـتـم و گـفـت |
گفـتـا که عاشـق نـرود درپی درمان گفـتـا چکنـم نیست مرا شیوه جبران |
|
گفـتـم صنما کی بـرهم زبند حجـران گـفـتم که بزندان غمت سخت اسیرم |