بـاغ حـسن

میــزند ومیکشد خـنـجـرابــروی تـو

وای که چکا رمیکند با دل من روی تو

دل زفـلـک میبـرد طـره ءگیسوی تو

ناوک مـژگان توتیـرخـلاص دل است

من وتــو

نزنم حـرف دگـربغـیـربود من وتـو

کس نخواند غزلی بجزسرود من وتو

نـنـویسم غـزلی جـزبسود من وتــو 

تا زمانیکه بود عشق تودرخانه دل

همچـومـورافـتـاده ام درپای تو

زان سبـب گردیده ام شیـدای تو

من کیـم یک شبـنـم ازدریای تـو

چون قـراربـرده زمن سرخ لبت