درد عـشق

کـه ازفــراق توبـر دل رسوا نشسته است

دردعشقیست که با پـیمان عشق توبسته است

این همـان درداست که بردل بیمارنشسته است

دانی که چـرا درد بــردل بـیـمـار نشـسته است

سـیـلاب اشـک

ازدرد فــراقـت به پـیـچ وتاب افـتادم

کز اشک دوچـشمـم به سیلاب افتادم

ازهـجـرتوچنین مست وخـراب افـتادم

جانا چه کنی برمـن وبردیـده  خونبار

صـبـح سحــر

تا آنجـا که نـبـیــنـم بچـشم. دوربــرم را

ترسـم نبیـنـم مـن امشب.صبح سحرم را

داغ هـجـر توسـوخـتـه چنین بال وپرم را

گـرکه نـرسد زسـوی تـو یک خـبـرخـوش